Każda pora roku jest dobra na zwiedzanie pięknych polskich zabytków lub miejsc atrakcyjnych krajobrazowo. Wiosna jest jedną z tych ciekawszych pór roku, gdy świeża zieleń dopiero zaczyna mocno kontrastować z budynkami, skałami i innymi elementami parków czy założeń pałacowych.
Puławy o tej porze roku polecamy szczególnie jako cel wycieczki.
Pałac Czartoryskich i park w Puławach możemy zwiedzać dzięki uprzejmości Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, który znajduje się w tej dawnej rezydencji Lubomirskich i Sieniawskich.
Jak napisano na stronie pałacu (http://palacpulawy.pl/historia.html) zamek obronny powstał w Puławach w latach 1671-1676, a jego pierwszym właścicielem był marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski.
Wikipedia czas budowy zamku określa na lata 1671-1679.
W roku 1706, kiedy Puławy były już własnością Sieniawskich, wojska szwedzkie zniszczyły całe założenie – budynek i park.
Od roku 1722 odbudowę prowadziły rody Sieniawskich i Czartoryskich, a w latach 1731-1736 Czartoryscy wybudowali nowy pałac w stylu rokokowym według projektu Jana Zygmunta Deybela. Na zdjęciu poniżej Sala Gotycka.
Okres największej świetności to przełom XVIII i XIX wieku, kiedy Izabela i Adam Kazimierz Czartoryski gromadzą na puławskim dworze znakomitych malarzy, pisarzy, architektów i muzyków. W 1794 roku Puławy zostały zniszczone przez wojska rosyjskie. W 1796 rozpoczęto kolejną odbudowę, podczas której pałac uzyskał wystrój klasycystyczny.
Wtedy też według pomysłu księżnej Izabelli przekształcono park na romantyczny park krajobrazowy w stylu angielskim. W parku powstały ciekawe budowle – poniżej Dom Gotycki.
Czy Świątynia Sybilli – poniżej.
I inne ujęcie Świątyni Sybilli:
Park na przestrzeni ostatnich kilku lat ucierpiał wskutek silnych wichur, które połamały piękne stare drzewa. W 2011 roku remontowane były zarówno budowle parkowe jak i sam pałac.
Dla chcących zwiedzić całe założenie parkowe jego mapa na zdjęciu poniżej:
Remont pałacu wydłuży się prawdopodobnie do końca roku 2012 – http://www.tvp.pl/lublin/aktualnosci/rozmaitosci/remont-pulawskiego-muzeum-czartoryskich-prace-znacznie-sie-przedluza/6700341.
W latach 1831-1842 pałac przeżywa okres upadku. Za Wikipedią: „Książę Adam Jerzy Czartoryski, właściciel Puław od 1812, za udział w powstaniu listopadowym został przez cara zaocznie skazany na ścięcie toporem, a wszystkie jego majątki w zaborze rosyjskim uległy konfiskacie. Część wyposażenia pałacu i jego otoczenia wywieziono do Rosji, część sprzedano na licytacji, np. meissonierowską boazerię z sali złotej. Udało się ocalić zbiory ze Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego oraz bibliotekę (około 60 tysięcy tomów), które etapami wywieziono do Paryża. (Wróciły one potem do Krakowa, gdzie na ich bazie w 1876 utworzono Muzeum Czartoryskich). Zofia z Czartoryskich Zamoyska zabrała część rzeźb (m.in. „Tankreda i Kloryndę”, sarkofag, lwy, obelisk poświęcony księciu Józefowi Poniatowskiemu) do Podzamcza koło Maciejowic, skąd powróciły do Puław w 1947. Wiele elementów drobnej architektury parkowej zniknęło po 1840”.
Od roku 1842 pałac wykorzystywany jest do pełnienia funkcji publicznych:
1842-1862 – Instytut Wychowania Panien, zwany Aleksandryjskim
1862-1869 – Instytut Politechniczny i Rolniczo-Leśny
Do roku 1914 – Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa
Do roku 1950 – Państwowy Instytut Naukowy Gospodarstwa Wiejskiego
I obecnie: Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa– Państwowy Instytut Badawczy.
Będąc w Puławach warto tez odwiedzić Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny:
który został wybudowany w latach 1801-1803 według projektu Christiana Piotra Aignera jako kaplica pałacowa Czartoryskich.
Zapraszamy także na nasz film z Puław:
oraz do obejrzenia zdjęć z Puław na naszych stronach:
https://tripsoverpoland.pl/index.php?s=2001-19.php
https://tripsoverpoland.pl/index.php?s=2007-1.php
https://tripsoverpoland.pl/index.php?s=2011-17.php
Puławski park i pałac jest dobrym przykładem jak wokół idei zachowania tego zabytku udało się zgromadzić zarówno wiele instytucji jak i osób prywatnych.
Polecamy ciekawy artykuł: „Ogrody księżnej Izabeli„.