Archiwa tagu: park

ciekawe miejsca, krajobrazy, plaże, jeziora, morze, góry, lasy, parki, pałace, dwory, Uratowane obiekty zabytkowe w Polsce, Zabytki

Perła nad Wieprzem – Dwór Ujazdowski

09/06/2018 Marek i Ewa Wojciechowscy Dodaj komentarz

W Wikipedii o tym miejscu jest w miarę krótka informacja: „Ujazdów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Nielisz. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1892 Ujazdów stanowił wieś z folwarkiem nad rzeką Wieprzem, w powiecie zamojskim, gminie i parafii Nielisz, leży na południu przy granicy powiatu, o 21 wiorst od Zamościa, o 7 wiorst od stacji pocztowej Chomęciska (dziś Chomęciska Duże i Małe), około roku 1884 wieś posiadała 65 domów 490 mieszkańców wyznania rzymskokatolickiego.

Spis z roku 1827 pokazał we wsi 31 domów zamieszkałych przez 162 mieszkańców.

Charakterystyka dóbr Ujazdów

Dobra Ujazdów stanowiły w końcu XIX wieku własność Bentkowskich, składały się w roku 1884 z folwarków Ujazdów i Staw Ujazdowski, attynencji Płonka posiadając rozległość mórg 1669, a w tym:

Folwark Ujazdów grunta orne i ogrody mórg 451, łąk mórg 61, pastwiska mórg 14, lasu mórg 306, nieużytki stanowiły mórg 22. W folwarku budynków murowanych 3, drewnianych 14. Stosowany był płodozmian 14. polowy.
Folwark Staw Ujazdowski z attynencją Płonka posiadał grutów ornych i ogrodów mórg 259, łąk mórg 82, pastwisk mórg 10, lasu mórg 433, nieużytki stanowiły mórg 26. Budynków drewnianych 13. Według noty słownika „lasy nieurządzone, ponadto w folwarku młyn wodny i cegielnia”.

Wieś Ujazdów posiadała wówczas osad 36, mórg 534 a wieś Staw Ujazdowski osad 22, mórg 238. [Opis podaje Bronisław Chlebowski tom XII. s. 766]„.

Aby mogli Państwo łatwiej trafić do Dworu Ujazdowskiego poniżej interaktywna mapa Google:

Więcej o historii samego dworu można znaleźć na tej stronie, z której mały fragment zacytujemy teraz: „Rezydencja ujazdowska wzniesiona została w 1880 r. (data w tympanonie) przez Władysława Cyriaka Gorzkowskiego (inicjał w kruszcu). Jest to właściwie eklektyczny pałacyk o nieregulowanej malowniczej bryle i neorenesansowym wystroju, wzorowany na modnej w tamtym okresie formie wiejskiej willi włoskiej. Po wojnie mimo znacznej dewastacji zachowało się do lat 90-tych XX w. sporo sztukatorskich dekoracji we wnętrzach.

W roku 1992 pałacyk nabył Pan Jan Kondrat (pochodzący z miejscowości Radecznica), który okazał się dobrym gospodarzem nabytych posiadłości. Przywrócił on dawny urok pałacowi z zewnątrz jak i wewnątrz.

Przerzedzony został także parkowy drzewostan. Mimo to prezentuje się bardzo okazale. Spośród około tysiąca drzew, połowa to lipy. Bardzo dużo jest też grabów oraz klonów, a także po kilkadziesiąt robinii, kasztanowców, jesionów i wiązów. Pozostały aleje i szpalery, ślad po gazonie.„.

Poniżej zdjęcie dworu od frontu:

Mapy Google nie oddają specyfiki położenia dworu i parku na wzgórzu, z którego rozpościera się piękna panorama doliny rzeki Wieprz:

Dwór Ujazdowski - widok na dolinę rzeki Wieprz — Dwór Ujazdowski – widok na dolinę rzeki Wieprz

Poniżej także mała galeria zdjęć dworu i parku z różnych stron:

Dwór Ujazdowski

Ze strony Dworu Ujazdowskiego zacytujemy jakby motto obiektu: „Dwór Ujazdowski to synonim największych dóbr jakimi są dzisiaj cisza, spokój, ciemność, świeże powietrze, szum drzew i śpiew ptaków. Zaledwie 15 km od renesansowego Zamościa, odkryjecie Państwo zakątek pełen szumiących lip, zielonych łąk i spokoju. Prawdziwa polska gościnność, europejski standard, komfort w eleganckim wydaniu, miła atmosfera i serdeczna obsługa – Dwór Ujazdowski w dyskretny i udany sposób łączy wszystkie te zalety i zdobywa uznanie klientów ze wszystkich stron świata. Swoją ofertę kierujemy do osób świadomych, które chcą się zatrzymać, zwolnić, odpocząć na łonie przyrody, lubią spacery i cenią dobrą kuchnię.„.

Na pewno warto jest to miejsce zobaczyć, poczuć ten efekt pewnego oddalenia od codzienności i bliski kontakt z naturą. Dłuższe chwile z widokiem na piękny krajobraz doliny rzeki Wieprz wynagrodzą Państwu każdą odległość, jaką pokonacie aby tu dotrzeć.

Zapraszamy także na nasz film z tego miejsca:

ciekawe miejsca, krajobrazy, plaże, jeziora, morze, góry, lasy, parki, pałace, dwory, Uratowane obiekty zabytkowe w Polsce, Zabytki

Uratowane urokliwe Udrycze zachwycają i zachęcają do odwiedzin

20/05/2018 Marek i Ewa Wojciechowscy Dodaj komentarz

Do Udrycz wybieraliśmy się już od dłuższego czasu. W tym roku zaplanowaliśmy długi kwietniowo-majowy weekend w okolicach Zamościa, a jednym z obowiązkowych punktów na naszej mapie zaplanowanych wycieczek były właśnie Udrycze, a ściślej Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec. Aby łatwiej było Państwu odnaleźć to piękne miejsce poniżej zamieszczamy mapę Google:

Jak można przeczytać na stronie „Laur Konserwatorski 2018„: „Laury Konserwatorskie 2018 otrzymały m.in. Pani Krystyna Stańczyk i Pani Eliza Kopeć – za kompleksowy remont i konserwację dworu w założeniu dworsko-parkowym w Udryczach. „.

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec

Ciekawa jest też historia ratowania tego obiektu – tu cytat ze strony dworu: „Zespół dworsko – parkowy w Udryczach należał przez 80 lat do Gminy. Przez blisko wiek nie był na bieżąco remontowany i konserwowany. W 1970 roku XVII-wieczna oficyna została wpisana do rejestru zabytków i w 1982 roku dołączono do rejestru zabytków pozostałe obiekty zespołu wraz z parkiem, w sumie objęto ochroną konserwatorską pow. 7,5 ha. Niestety fakt wpisania na listę zabytków nie zmienił niczego w sytuacji zespołu dworskiego w Udryczach. Nadal nie przeprowadzano żadnych poważnych prac remontowych czy konserwatorskich. Kiedy trafił w prywatne ręce w 2007 roku oficyna wchodząca w skład kompleksu była w stanie ruiny i groziła katastrofą budowlaną. Ten obiekt był w najgorszym stanie. Kaplica ariańska była w dużo lepszej kondycji ze względu na to, że do lat 80-tych XX wieku była użytkowana jako kościół parafialny. Dwór zgodnie z aktem zakupu miał funkcjonować do lipca 2010 roku jako szkoła podstawowa. Budynek przez lata ogrzewany, jest najmniej zawilgocony, wymaga jednak gruntownego remontu. Również park był zaniedbany – zarośnięte były prawie całkowicie główne aleje oraz zamulone było oczko wodne, cały teren porastały dzikie krzewy i chwasty. Dawny domek ogrodnika – zarządcy, opuszczony od kilku lat przez ostatnich mieszkańców nie nadawał się bez remontu do użytku.„. Zachęcamy do zajrzenia na cytowaną stronę i obejrzenia zdjęć przed i po remontach.

Przez około 10 lat mrówczą pracą doprowadzono cały kompleks do widocznego teraz na naszych zdjęciach kwitnącego stanu.

Powyżej na zdjęciu od lewej: oficyna, kaplica, dwór.
Po przybyciu na miejsce jego przyroda po prostu wciągnęła nas na długie chwile i wędrując po różnych zakątkach fotografowaliśmy i filmowaliśmy z zachwytem to co widzieliśmy podczas spaceru. Poniżej zdjęcia kaplicy ariańskiej.

Przepiękny drzewostan, układ wodny pod wzgórzem to tylko niektóre elementy stwarzające niepowtarzalny wręcz klimat dla przebywania w tym miejscu.

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec.

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec.

Ze strony poświęconej Laurom konserwatorskim 2018 zacytujemy jeszcze fragment o ciekawej historii tego miejsca: „Właścicielami ziem udryckich były rodziny Udryckich, Kickich i Zawadzkich. Hrabianka Teresa Kicka była narzeczoną księcia Józefa Poniatowskiego. Po śmierci narzeczonego w bitwie pod Lipskiem w 1813 roku – zabroniła swoim poddanym płacenia podatków i korespondencji z władzami rosyjskimi.. Majątek Udrycz został zlicytowany. Następni właściciele Udrycz – Zawadzcy uczyli lokalną społeczność pisma, mowy i kultury polskiej. W latach 20. XX wieku rozparcelowali swój majątek wśród miejscowej ludności, a dwór wraz z parkiem o pow. ok. 7,5 ha sprzedali za niewielką kwotę na potrzeby szkoły powszechnej. „. Więcej o historii Udrycz można znaleźć np. na tej stronie, którą przy okazji polecamy jako przewodnik po wielu podobnych miejscach w Polsce.

Poniżej kilka ujęć parku i dworu.

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec

Nie dziwi więc ocena konserwatorska: „Prace remontowe i konserwatorskie wykonano na bardzo dobrym poziomie technicznym i artystycznym. Wraz z właściwym stanem technicznym, do zabytku powrócił „duch” dworu ziemiańskiego, odczuwany w atmosferze miejsca. Oprócz dworu, właściciele wyremontowali i zaadaptowali XVII wieczną oficynę w sąsiedztwie dworu. Rozległy park został uporządkowany z uczytelnieniem historycznej kompozycji.„

Ta atmosfera i duch dworu ziemiańskiego także na nas wywarły duże wrażenie. Zachęcamy więc Państwa do obowiązkowej wycieczki po urokliwych Udryczach, a najlepiej do spędzenia tu co najmniej kilku dni korzystając z oferowanej bazy noclegowej rozmieszczonej w kilku odrębnych budynkach – patrz strona dworu: „Od 2016 r. proponujemy naszym gościom 5 przytulnych pokoi z łazienkami na poddaszu dworu udryckiego. Ponadto oferujemy apartament 2-osobowy usytuowany na parterze od strony południowo-wschodniej. Wszystkie apartamenty w oficynie posiadają bezpośrednie, osobne wejścia oraz własne tarasy z meblami ogrodowymi oraz grilem. Całkowicie samodzielny domek o powierzchni ok. 80 m2. Doskonale nadaje się dla rodziny z dziećmi lub grupy przyjaciół. Posiada dwie samodzielne sypialnie, salonik z kominkiem, wyposażoną kuchnię, łazienkę i wc.„.
Udrycze mogą być bardzo dobrą bazą wypadową do wycieczek po okolicach Zamościa, ale też do spokojnego wypoczynku na łonie przyrody.

Poniżej jeszcze kilka zdjęć z różnych zakątków wiosennych Udrycz.

Zespół dworsko-parkowy w miejscowości Udrycze Koniec

Zapraszamy także na nasz kilkunastominutowy film ze spaceru po Udryczach.

ciekawe miejsca, krajobrazy, plaże, jeziora, morze, góry, lasy, parki, pałace, dwory, Uratowane obiekty zabytkowe w Polsce, Zabytki

Pałac Branickich i park w Białymstoku pięknieje

16/09/2017 Marek i Ewa Wojciechowscy 1 komentarz

W Białymstoku byliśmy poprzednio w 2003 roku. Wtedy udało nam się zobaczyć Wielką Aulę (Aula Magna), która obecnie jest jeszcze zamknięta z powodu remontu. Poniżej kilka zdjęć z tamtego okresu.

Białystok’2003

Termin zakończenia remontu auli był przewidywany na koniec bieżącego roku (2017), więc aby zobaczyć te piękne wnętrza należy przed wizytą dowiedzieć się czy Aula Magna będzie już dostępna dla turystów. A z tego co napisano na tej stronie wynika, że na remont auli i kaplicy przeznaczono ponad 3 mln złotych, a prace te są częścią większego projektu „Spacer w przeszłość„, który obejmie: „przywrócenie dawnej świetności zabytkowym przestrzeniom Pałacu Branickich w Białymstoku, poddanie zabiegom rewitalizacyjnym i konserwatorskim pozostających w złym stanie technicznym pomieszczeń, dekoracyjnych elementów architektonicznych, malowideł oraz zabytków ruchomych, udostępnienie zwiedzającym piwnic w korpusie głównym Pałacu. Zakres obejmuje też dostosowanie obiektu do potrzeb osób z niepełnosprawnościami”. Zakończenie całości prac przewidziano na 30.09.2018.

Poniżej kilka zdjęć z wnętrz pałacu wykonanych podczas naszej sierpniowej wycieczki.

Białystok’2017

Największe zmiany zaszły od naszej poprzedniej wizyty w Ogrodach Branickich. Na tej stronie warto przeczytać o „Najnowszych wynikach badań dotyczących historii Ogrodu Dolnego”. Poniżej aktualny widok ogrodów z pierwszego piętra pałacu.

Jak można przeczytać w Wikipedii: „Zespół pałacowo – parkowy Branickich w Białymstoku zwany także Wersalem Podlasia, a także bywa określany mianem Polski Wersal czy Wersalem Północy stanowią liczne zabudowania i ogrody. Park ze względu na nierówną rzeźbę terenu usytuowany jest na dwóch parterach (poziomach): górnym i dolnym. Część górna ogrodu miała kształt regularnego czworoboku i stykała się bezpośrednio z pałacem. Liczne fontanny, klomby, nadawały jemu wygląd i charakter ogrodu francuskiego[.
Część dolna, o typie angielskim, obfitowała w altanki, pawilony, belwedery i promenady – bulwary. Aktualnie noszące nazwy Bulwarów Kościałkowskiego i Tadeusza Kielanowskiego. Oprócz ogrodu głównego do parku należało kilka drobniejszych ogrodów kwiatowych oraz sadów. Wśród ozdób parkowych znajdowały się pomniki, posągi, figury, wodospady, sadzawki, a także dwie oranżerie. Przeznaczone były dla egzotycznych roślin takich jak m.in.: ananasy, brzoskwinie, cytryny, daktyle, figi, pomarańcze, wawrzyny, morwa, imbir, morele. Park i poszczególne ogrody urządzało wielu inżynierów i ogrodników, między innymi planista ogrodu wersalskiego André Le Nôtre, jak również architekt (ogrodnik) Pierre Ricaud de Tirregaille.
Podział parku na ogród górny i dolny, z rozwiniętym systemem wodnym oraz zespołem kamiennych rzeźb zachował się do dziś. Osią kompozycji jest aleja główna, wzdłuż której urządzono osiem bukszpanowych, strzyżonych parterów dywanowych, wysypywanych białym i czerwonym piaskiem. Wzdłuż alei ustawione są na postumentach kamienne rzeźby, naprzemiennie – rzeźby figuralne: (Diana I, Diana II, Wenus, Flora, Akteon, Adonis, Apollo, Bachus) i wazony. Główną aleję kończy most flankowany.
Po południowej stronie salonu parterowego, usytuowany jest dawny boskiet z alejkami, kontynuującymi osie widokowe i kompozycyjne części parterowej. Na zakończeniu głównej osi poprzecznej, przy murze ogrodzenia – zrekonstruowany został pawilon włoski. Tylna ściana pawilonu przepruta jest trzema prostokątnymi, zakratowanymi otworami (przez które niegdyś oglądano rozległy widok na zwierzyniec danieli). Taras górny, otoczony od strony parterów bukszpanowych balustradą tralkową, wzmocniony jest murem oporowym biegnącym wzdłuż kanału w kształcie litery „L”„.

Poniżej zdjęcie ogrodów i pałacu:

To w zasadzie salon ogrodowy, o którego rewaloryzacji napisano na tej stronie: „Salon parterów, przylegający do elewacji ogrodowej pałacu, jest najokazalszą częścią założenia ogrodowego.

Zakres prac rewaloryzacyjnych na ternie salonu obejmował budowę infrastruktury technicznej (przyłączy i instalacji: elektrycznej, wodociągowej, kanalizacji deszczowej, systemu nawadniania oraz przepompowni), całkowitą wymianę nawierzchni na żwirową (HanseGrande), generalny remont istniejącego muru oporowego z częściową jego przebudową oraz odtworzenie Pawilonu pod Orłem, 4 fontann, 6 kamiennych ławek i prawie 280 mb kamiennej balustrady okalającej salon od strony kanału (Rodex sp. z o.o., Białystok). W ostatnim etapie wytyczono 8 haftowych parterów i obsadzono je bukszpanowym wzorem, a ich bordiury 10 tysiącami sadzonek kwiatów jednorocznych i bylin, znanych już w XVIII w. W rabatach brzeżnych zasiano trawę i posadzono 16 stożków grabowych (Park-M, Stary Sącz). Po zakończeniu nasadzeń ustawiono na terenie salonu 80 drzewek kubłowych (56 pomarańczy i 24 laury), a w alei głównej – zespół 16 kamiennych rzeźb ogrodowych (po konserwacji Michała Jackowskiego, Białystok), stanowiących jedynie niewielką część osiemnastowiecznej dekoracji rzeźbiarskiej Ogrodu Branickich.

Na tle zachowanych w Polsce osiemnastowiecznych rzeźb ogrodowych zespół białostocki, mimo że liczebnie zubożony, jest po warszawskim Ogrodzie Saskim drugim co do wielkości. Bezpośrednich pierwowzorów rzeźb białostockich należy szukać wśród rzeźb francuskich epoki Ludwika XIV, odwołujących się do ogólnie znanych i podziwianych posągów antycznych. 18 rzeźb na postumentach (10 figuralnych i 8 waz) znowu zdobi aleję główną salonu parterów. Dwie rzeźby Sfinksów z puttami, stanowiące integralną część balustrady, tworzą bramę prowadzącą na most. Zgodnie z osiemnastowieczną zasadą rzeźby ustawiono naprzeciw siebie parami, a figury w rzędzie – na przemian kobieca i męska.„.

Efekty tych prac zachwycają turystów. Także i my nie mogliśmy się oprzeć aby z prawie każdego punktu fotografować i filmować. Poniżej jeszcze kilka ujęć z naszej wycieczki.

Białystok’2017

Także Brama Wielka, zwana „Gryfem”, przez którą po powiadomieniu ochrony domofonem można wjechać na parking pod pałacem, została poddana pracom remontowym – można o tym przeczytać na tej stronie: „Prace remontowe w kordegardach wnętrzach Bramy trwały w latach 2009-2010 (Budpol Sp. z o.o., Białystok). Obecnie wnętrza Bramy oraz pawilonów w ogrodzeniu przeddziedzińca zostały zaadaptowane na potrzeby Multimedialnego Centrum Informacji Turystycznej.„. Zdjęcia bramy poniżej:

Brama Wielka, zwana „Gryfem”

Na koniec jeszcze zdjęcia pałacu od strony bramy wjazdowej:

Białystok’2017

O obszernej historii Pałacu Branickich można przeczytać na stronie Wikipedii, z której zacytujemy jedynie fragment o najnowszych dziejach: „I wojnę światową pałac przetrwał bez większych zniszczeń. Mieścił się tu między innymi szpital polowy. Po wojnie pałac był siedzibą urzędu wojewódzkiego i rezydencją wojewody. Przez krótki okres podczas wojny polsko-bolszewickiej pałac był także siedzibą Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski.
W 1944 roku pałac został w 70 procentach zburzony przez wycofujących się Niemców. Dużą część z tego, co pozostało, zniszczyła w tym samym roku Armia Czerwona. Pałac odbudowano w latach 1946–1960 pod kierunkiem inż. Stanisława Bukowskiego i inż. Władysława Paszkowskiego, nawiązując do stanu z XVIII wieku. Pośpiech, z jakim przeprowadzono prace, nie pozwolił jednak na zebranie pełnej dokumentacji, rekonstrukcja wnętrz jest więc niezbyt wierna. I tak na przykład sala konferencyjna zyskała zieloną tonację, mimo że oryginalnie była biała z bogatymi złoceniami. Do 1990 roku odbudowano Pawilon Toskański i kaplicę pałacową z kopułą i kopiami prac Augustyna Mirysa. We wrześniu 2006 roku, po 200 latach przywrócono na bramie pałacowej herb Branickich Gryf. W czerwcu 2011 roku ukończono rekonstrukcję Pawilonu pod Orłem, który dawniej pełnił rolę woliery.
Aktualnie trwają prace rekonstrukcyjne ogrodów barokowych, by przywrócić je do stanu z XVIII wieku. W tym celu przeprowadzono prace archeologiczne i badania dawnych planów i opisów z epoki. Rekonstrukcja ogrodów trwała do 2012 roku. Planowane jest odbudowanie Pawilonu Chińskiego, Bramy do Zwierzyńca Jeleni, a także wycięcie wysokich drzew znajdujących się wzdłuż południowo-wschodniego boku ogrodów i odtworzenie tam bosketów.
Obecnie w pałacu ma siedzibę rektorat Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.”

Więcej zdjęć można zobaczyć na naszej stronie albumowo-wyszukiwarkowej, na której także znajdziecie Państwo kilka innych miejsc w Białymstoku wartych zobaczenia.

Zachęcamy do odwiedzin Białegostoku, w którym zabytki stają się efektownym produktem turystycznym, a mówiąc prościej – powracają do dawnej świetności i stają się zadbaną atrakcją turystyczną.

Zapraszamy także na nasz film:

ciekawe miejsca, krajobrazy, plaże, jeziora, morze, góry, lasy, parki, pałace, dwory, Uratowane obiekty zabytkowe w Polsce, Zabytki

Pałac w Korczewie – od ruiny do pozytywnego finału

01/07/2017 Marek i Ewa Wojciechowscy 2 komentarze

Kiedy w 2003 roku zajrzeliśmy na chwilę do Korczewa pałac wyglądał jak na poniższym zdjęciu:

A to już był stan po kilkunastu latach po odzyskaniu majątku przez potomków dawnych właścicieli. Zachęcamy do lektury artykułu „Po 50 latach spędzonych w Anglii odzyskała rodzinny pałac w Polsce. „Nie uczyłam dzieci polskiego. Teraz tego żałujemy”„. Jest tam wiele archiwalnych zdjęć pałacu w różnych okresach historycznych. Jeden fragment z tego artykułu należy przytoczyć, aby uświadomić sobie w jakim stanie pałac został przekazany spadkobiercom: „Kiedy przyjechałam do Korczewa, wejście do pałacu było zabite deskami. Do środka dostałam się przez piwnicę. W budynku nie było stropów, podłóg, boazerii. Żadnych pozostawionych przez Ostrowskich rzeczy i mebli.”

Kilka ujęć z wystawy o dziejach pałacu dostępnej w jednym z wyremontowanych pomieszczeń pokazujemy w poniższej minigalerii:

Korczew’2017

O historii obiektu wiele też napisano w artykule „Perła Podlasia„, z którego zacytujemy niewielki fragment: „Jednak największej dewastacji został poddany w czasach powojennych, kiedy to ziemię należącą do hr. Ostrowskich rozparcelowano, a Pałac przeszedł w ręce GS-u w Korczewie. Po wojnie dzieła zniszczenia dopełnili komuniści, i jeszcze głód i chłód panujące w okolicy, bieda i bezmyślność. Co dało się splądrować, ukraść i wywieźć, zostało splądrowane, rozkradzione i wywiezione, co dało się zjeść lub zamienić na opał, zostało zjedzone i spalone. W salonach mieszkały kury i świnie, mieściły się sklepy Spółdzielni Gminnej, magazyn nawozów, mieszkania komunalne. W ośmiokątnej sali balowej, zwanej białą lub złotą, nad drzwiami przetrwał herb Kuczyńskich, Ślepowron, a sufit znów, jak dawniej, zdobią złote stiuki w stylu rococo. Ale po dwóch wielkich kryształowych lustrach pozostały tylko zarysy na ścianach, z dwóch barokowych pieców przetrwały szczątki jednego, odarte jednak z białych pozłacanych kafli; posadzka została przeżarta przez przechowywane na niej worki z nawozami.„.

To co w Korczewie oglądamy dzisiaj to wynik kilkudziesięciu już lat żmudnych prac rekonstrukcyjnych i także zapobiegliwej pracy właścicieli związanej z zapewnieniem majątkowi codziennego utrzymania.

Poniżej minigaleria pałacowych wnętrz:

Korczew’2017

I zdjęcie pałacu od frontu:

Pałac odzyskał świetność dzięki ogromnemu wkładowi pracy i niezłomności wydawałoby się wątłej kobiety. Może pomogło jej także miejsce mocy, tajemniczy kamień Menhir:

Korczew'2017 - Menhir — Korczew’2017 – Menhir

i kamień w całej okazałości poniżej:

Chciałoby się powiedzieć: spadkobiercy i właściciele obiektów zabytkowych przybywajcie do Korczewa po dużą dawkę mocy i wspaniałego przykładu jak zrujnowany majątek można od ruiny doprowadzić do pozytywnego finału.

Obecnym stanem pałacu może się pochwalić Gmina Korczew na swojej stronie, z której także zacytujemy fragment o historii: „Ponad 600-letni Korczew był niegdyś grodem otoczonym wałami i drewnianą palisadą. W XIII wieku był atakowany i spalony przez Tatarów. W XVII wieku został doszczętnie zniszczony podczas najazdu szwedzkiego. Osada Korczew powstała dookoła dwóch źródeł, na stoku wzgórza. Nad jednym stoi gotycka kapliczka, drugie zaś zasilało niegdyś fosę zamkową u stóp starej baszty. Niegdyś wznosił się tu stary zamek albo dwór warowny. Dotychczas zachowały się stare fundamenty, resztki murów i baszt. Według legendy z pałacyku letniego zwanego Syberią wiodą tajemne przejścia, prawdopodobnie do pobliskiego lasu lub Drohiczyna służące jako droga ucieczki.„.

Na swoją kolej w dziele odnowy majątku czeka jeszcze „Syberia” – letni pałacyk malowniczo usytuowany na wzgórzu:

Korczew’2017 – pałacyk „Syberia”

Mamy nadzieję, że w ciągu kilku lat i ten ciekawy zakątek odzyska swój blask.

Spacer po parku wokół pałacu dostarcza także mnóstwo pozytywnych wrażeń estetycznych i koniecznie trzeba zaplanować czas na dłuższą wędrówkę jego ścieżkami. Poniżej kilka zdjęć z parku:

Korczew’2017

Na internetowej stronie pałacu można przeczytać taką zachętę: „Czas upływa tutaj niespiesznie, w rytmie natury i dlatego zechcesz tu wrócić. Ciesz się magiczną atmosferą tego naprawdę fascynującego miejsca.
Zapraszamy Państwa do naszego hotelu, w którym obsługa zadba o Państwa wygodę, profesjonalny serwis i miłą atmosferę.„

oraz: „Eleganckie, wyrafinowane pałacowe wnętrza, zdobione złotymi stiukami, gwarantują Ci wyjątkową atmosferę podczas konferencji i szkoleń. Kameralne pomieszczenia sprzyjają spotkaniom biznesowym, szkoleniom oraz różnego rodzaju wydarzeniom firmowym, a malownicza okolica Pałacu zapewnia Twoim gościom dobre samopoczucie.„.

Naprzeciwko bramy wjazdowej do pałacu funkcjonuje już hotel i restauracja, widoczna na zdjęciu poniżej: