Wielu turystów zmierzających nad morze mija Iwięcino zauważając albo i nie budynek najcenniejszego zabytku tego miejsca – kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

W 2003 roku także i my zatrzymaliśmy się tu na chwilę aby zrobić tylko 2 zdjęcia, bo budynek był zamknięty i nic więcej zobaczyć się po porostu nie dało. W tym roku mieliśmy więcej szczęścia bo spotkaliśmy miłych mieszkańców opiekujących się kościołem, którzy pomimo swoich pilnych zajęć poświęcili chwilkę turystom pokazując im wnętrza zabytku będącego zarówno ich dumą jak i przedmiotem codziennej troski.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Zmagania z codziennymi problemami przy ochronie tego zabytku znajdują swoje odbicie na internetowej stronie Stowarzyszenia Na Rzecz Rozwoju Wsi Iwięcino – tam też można m.in. przeczytać: „Na wniosek Dyrektora Biura Dokumentacji Zabytków w Szczecinie Cezarego Nowakowskiego z upoważnienia Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego przyznano Radzie Parafialnej w Iwięcinie dyplom uznania „Swojskie zabytki” za: konsekwentne, wieloletnie działania na rzecz ochrony unikatowego zabytku jaki stanowi średniowieczny kościół w Iwięcinie z zachowanym bogatym wyposażeniem wnętrza, utworzenie lapidarium na historycznej nekropolii wiejskiej, za pieczę i dbałość o pierwotny układ ruralistyczny wsi. Podkreślono, że te działania stanowią cenny przykład zaangażowania duchowieństwa, społeczności lokalnej i samorządu w ochronę dziedzictwa kulturowego regionu.„.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Obszerna historia zabytku z powyższej strony warta jest dokładnej lektury, my zacytujemy stamtąd mały fragment: „Kościół w lwięcinie uchodził za najładniejszy kościół wiejski ówczesnego powiatu sławieńskiego (Schlawe). Powstał on pod koniec XIV wieku z inicjatywy mnichów zakonu Cystersów. Zakonnicy ci wywodzili się z klasztoru w Bukowie Morskim (Seebuckow). Wieża ma 32 m wysokości. Pierwotnie kościół posiadał 4 wieżyczki. Kiedy w roku 1732 piorun zniszczył dwie z nich, postanowiono odbudować tylko jedną wieżę. Nadano jej dosyć znaczne pochylenie w kierunku zachodnim, by uchronić ją przed częstymi bardzo silnymi wiatrami zachodnimi. Wieża i nawa kościoła pokryte są gontami dębowymi. Przez setki lat wieża kościoła była znakiem dla ludzi pływających po morzu i wracających do domu rybaków z okolicznych miejscowości. Na czubku wieży znajduje się odgromnik na którym kręci się ażurowy kogut stojący na kuli. z datą 1663. Koguta tego umieszczono również na wieży po remoncie w roku 1909. „. I właśnie z tym kogutem mieli problem opiekuni kościoła w momencie naszych odwiedzin, bo na skutek upływu czasu i mocno wiejących wiatrów w ostatnim czasie kogut szykował się jakby do ostatniego lotu ku ziemi. Mamy nadzieję, że dzięki zaradności mieszkańców udało się go uratować i będzie on pełnił swoje pożyteczne funkcje przez kolejne dziesięciolecia.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Kolejny cytat z historii kościoła: „Ozdobą, która wymaga szczególnej uwagi jest malowidło na suficie przedstawiające „Sąd Ostateczny”. Wykonano je w roku 1697, za czasów pastora Malichiusa, który zapłacił za tę pracę 36 talarów. Przez długi czas z niewiadomych przyczyn było ono zatynkowane i ponownie odkryto je spod warstwy tynku podczas renowacji kościoła, która miała miejsce w 1909 r. Konserwacji polichromii podjęli się wówczas – Franz Vögele oraz Gustav Hoffmann (1883-1974), który w latach 1922/23 restaurował także kościół w niedalekim Jamnie. Szczeciński malarz Vögele na jednym z fragmentów polichrommi – przy organach przedstawił sołtysa wsi (Collatz ) jako diabła ponieważ żywił do niego urazę. Nad naszymi głowami widzimy (idąc od prezbiterium do wieży kościelnej): Trójcę Świętą wśród obłoków, Słońce, Niebo, Chrystusa na tęczy w otoczeniu Świętych i Proroków, trzy Anioły, Sąd Ostateczny: Niebo i Piekło, Noc (rozgwieżdżone niebo). Elementem łączącym poszczególne sceny jest wymalowane na belkach stropu niebo z chmurami. Scenę centralną stanowi Chrystus w czerwonej szacie, zasiadający na tęczy, rozsądzający umarłych na tych, którzy pójdą do Nieba i na tych, którzy pójdą do Piekła.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Do opisu ołtarza zacytujemy kolejny fragment z historii kościoła: „Ołtarz kościoła pochodzi z 1622 roku. Główną scenę ołtarzową stanowi Ukrzyżowanie z Marią i św. Janem. Nad sceną Ukrzyżowania znajduje się napis: Das Blut Iesu Christi des Sohns Gottes, machet uns rein von aller Sunde co oznacza „Krew Jezusa Chrystusa, Syna Bożego oczyściła z wszystkich grzechów?. Jest to cytat z ewangelii św. Jana. W predelli (części ołtarza znajdującej się poniżej Ukrzyżowania) wymalowano Ostatnią Wieczerzę. Rzeźby w zwieńczeniu ołtarza ukazują Chrystusa jako Dobrego Pasterza i Mojżesza z tablicami Dekalogu. Obrus, który przykrywał ołtarz opatrzony był pięknymi haftami. Przedstawiały one między innymi sceny „Grzech pierworodny”.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Warto wiedzieć, że: „W 1998 roku byli niemieccy mieszkańcy wsi Iwięcino, Bielkowo i Wierciszewo ufundowali pomnik ku czci wszystkich zmarłych byłych mieszkańców tych ziem. Odprawiono uroczyste nabożeństwo z udziałem pastora kościoła ewangelickiego. Stało się już tradycją, że co dwa lata przyjeżdżają oni do Iwięcina na kilka dni, wspierają finansowe niektóre przedsięwzięcia renowacyjne a w roku 2004 podpisali „Deklarację poparcia i współpracy” w której jest m.in. napisane: „kierowani troską o nasze wspólne dziedzictwo kulturowe jakim jest XIV-wieczny kościół w Iwięcinie w pełni popieramy dążenia Parafii w Dobiesławiu oraz Rady Parafialnej w Iwięcinie, o pozyskanie środków z funduszy unijnych oraz fundacji krajowych i zagranicznych na renowację tej świątyni”. W dniu 12 czerwca 2009 r. odsłonięto na cmentarzu w Iwięcinie lapidarium – symboliczny pomnik o wspólnej pamięci, poświęcony tym, którzy zostali tu pochowani na początku ubiegłego wieku. Inge Westhäusler w imieniu byłych mieszkańców, podziękowała za odsłonięcie lapidarium, w którym znajdować się będą wszystkie ocalałe płyty nagrobne i fragmenty pomników dawnego cmentarza.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Ciekawy wątek zawiera też fragment z końca historii obiektu: „W dniu 5 lipca 2003 roku w Iwięcinie odbyła się promocja książki ks. Henryka Romanika i Zdzisława Pacholskiego pt. ”Koniec świata w Iwięcinie”. Album fotograficzno-poetycki to czarowny klimat baroku pomorskiego i prowincjonalna duma pragnąca dorównać metropolii zainspirowana malowidłem pokrywającym strop miejscowego kościoła przedstawiającym „Sąd Ostateczny”. Mocna promocja książki spowodowała, iż pojawiła się ona w najbardziej oddalonych krajach Europy rozsławiając „Niebiańskie Jaruzalem tuż za Górą Chełmską niedaleko Koszalina”. Autorzy albumu zawitali również do Watykanu, gdzie przekazali specjalny egzemplarz Janowi Pawłowi II.
Tak oto, o nastroju w iwięcińskiej świątyni, pisze ks. biskup senior Ignacy Jeż w przedmowie do publikacji: „Wnętrze nastraja do modlitwy, poszczególne zaś elementy wystroju dobrze świadczą o użytkownikach świątyni. Warto je pokazywać, warto im się przypatrzeć, warto w nich zobaczyć to, co świadczy o miłości do Pana Boga tych, którzy korzystali kiedyś i dziś z kościoła. „Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś potrafi …dać…”. A oni dla powstania i na utrzymanie tego Domu Bożego – takim, jak go widzimy – potrafili wiele ofiarować…”.

Iwięcino'2015
Iwięcino’2015

Słuchając przewodniczki-opiekunki, która z wielką troską opowiadała nam o zabytku pomyśleliśmy, że należy zachęcić wszystkich turystów aby przejeżdżając przez Iwięcino zatrzymali się tu na chwilkę – na tej stronie można znaleźć kontakt do opiekunów kościoła, którzy chętnie wam go udostępnią do zwiedzania i opowiedzą ciekawą historię. Jak każdy zabytek tak i ten wymaga pracy i funduszy aby zachować dla potomnych swoje cenne zasoby. Zachęcamy więc do wsparcia starań lokalnej społeczności – zacytujemy jeszcze jeden fragment ze strony „Prace konserwatorskie„: „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie Ewa Stanecka, wystosowała do ks. proboszcza Józefa Kapczyńskiego specjalny list gratulacyjny, w którym czytamy: „…pragnę pogratulować i podziękować całej społeczności Iwięcina, bardzo zaangażowanej w dzieło remontu tego wspaniałego zabytku. Za pośrednictwem Wielebnego Księdza Proboszcza przekazuję podziękowania wszystkim darczyńcom i wolontariuszom, którym leży na sercu dobro zabytkowej świątyni w Iwięcinie. Dzięki zaangażowaniu Państwa świątynia nabrała wyjątkowego blasku i wprowadza w zachwyt każdego, kto zechce wejść do jej wnętrza. Życzę wszystkim uczestnikom tej niezwykłej uroczystości wszelkiej pomyślności i satysfakcji z dzieła, jakim jest opieka nad tym wyjątkowym kościołem”.”

Bardzo cieszymy się, że lokalna społeczność otacza opieką zabytek będący dla nich zarówno dziedzictwem historycznym, ale też częścią ich codziennego życia. Warto i trzeba takie przykłady upowszechniać szerzej. Warto zerknąć na aktywność lokalnej społeczności na stronie „Kalendarium wydarzeń„, ale to już dodatkowa historia współczesnych działań i oby takie przykłady miały naśladowców w całej Polsce, we wszystkich małych ojczyznach.

Zapraszamy na nasz krótki film:

Jak trafić do Iwięcina pokazuje mapa od Google:

Loading


Zostaw komentarz = Leave a comment

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.